ایمپلنت چیست؟

اولین بار ایمپلنت‌های دندانی توسط دکتر Branmark ابداع شد. ایمپلنت پایه‌ای از جنس تیتانیوم می‌باشد که در محل فضای دندان از دست‌رفته در داخل استخوان فک کاشته می‌شود. ایمپلنت‌های دندانی را می‌توان به عنوان بهترین و برترین انتخاب جهت این‌گونه درمان‌ها دانست. به عبارتی معجره‌ای در دندان‌پزشکی است.

ایمپلنت‌ها کلاً دارای دو بخش هستند،بخش ریشه‌ای که بازسازی ریشه دندادن از دست‌رفته می‌باشد و داخل استخوان کاشته می‌شود و بخش تاجی که جایگزین تاج دندان از دست رفته می‌باشد و بالای لثه قرار گرفته و در محل دندان دیده می‌شود.

این پین‌های تیتانیومی کاملاً با استخوان فک سازگاری داشته و عوارضی از این جهت ندارد.

مدت زمان درمان ایمپلنت

بطور خلاصه درمان ایمپلنت از مرحله کاشت پایه ایمپلنت (فیکسچر) تا گذاشتن پروتز نهایی در یک فرد نرمال در فک پایین 4-3 ماه و در فک بالا 6-4 ماه می‌باشد. این زمان در مواردی که نیاز به بازسازی استخوان یا جراجی سینوس لیفت باشد بیشتر می‌شود.در برخی از بیماران که از تراکم استخوانی پایینی برخوردارند جهت رسیدن به تراکم استخوانی مناسب در کنار ایمپلنت و ثبات مطلوب فیکسچر زمان بیشتری مد نظر قرار می‌گیرد.

سن مناسب برای ایمپلنت کردن

معمولاً بدلیل رشد استخوان فکین بایستی تا 18 سالگی صبر کرد چرا که در این سن تقریباً رشد استخوان‌های اسکلت صورت کامل شده و ایمپلنت موقعیت مناسب‌تری خواهد داشت. اقدام به انجام ایمپلنت در سنین پایین‌تر با ریسک کوتاه شدن ایمپلنت بدلیل ادامه رشد فکین وجود دارد. در برخی موارد که ناچاراً قبل از 18 سالگی ایمپلنت کاشته شود حتما نیاز است که روکش ایمپلنت بعد از 18 سالگی تعویض شود.

موفقیت ایمپلنت های دندانی چقدر است؟

درصد موفقیت ایمپلنت حدود 97% گزارش شده است.

که به جرأت می توان گفت یکی از موفقیت آمیزترین درمان های دندانپزشکی است.

برخی از مهمترین علل شکست درمان ایمپلنت:

– وارد شدن ضربه و نیروهای شدید به ایمپلنت قبل از تثبیت نهایی ایمپلنت و اتصال کامل آن به استخوان

– عدم تحمل بیولوژیکی بدن به جنس ایمپلنت کار گذاشته شده، که بسیار نادر است

– عدم رعایت بهداشت دهان و دندان

– استعمال دخانیات به میزان زیاد

مهمترین مزیت ایمپلنت

با تمامی مطالب گفته شده، مهمترین و شاخص‌ترین مزیت ایمپلنت‌های دندانی، عدم آسیب به دندان‌های مجاور و عدم وابستگی به آنها می‌باشد. چرا که در این روش صرفاً در محل دندان از دست رفته کار انجام می‌شود و برخلاف بریج‌های ثابت (روکش‌های چندگانه) دندان های مجاور تراش نمی‌خورند و آسیبی نخواهند دید.

روش های کاشت ایمپلنت

– روش flap: روشی که با باز کردن لثه و جراحی لثه همراه است.

– روش flapless: روشی که بدون جراحی و باز کردن لثه انجام می‌شود.

انتخاب روش درمانی برحسب میزان استخوان در دسترس و وضعیت سلامت لثه‌ای بیمار بستگی دارد. هیچ یک از روش‌های فوق در نتیجه‌نهایی درمان ایمپلنت تفاوت موثر و چشمگیری نداشته و صرفاً زمان بهبود بافتی در روش بدون برش (flapless) کوتاه‌تر می‌باشد.